Eén dag nadat Post NL bekendmaakte te willen stoppen met de dagelijkse postbezorging, vond ik op mijn deurmat een handgeschreven brief van een oud studiegenoot en vriendin.
Bijna vijfentwintig jaar geleden ging zij tijdelijk in Amerika wonen. Via de mail hielden we contact en zo ontstond er een kostbare vriendschap.
De laatste jaren verwaterde dit wat. Nu woonden we wel weer in hetzelfde land, maar allebei aan een andere kant. Via whatsapp of een enkel telefoongesprek hielden we contact. Rond de kerstdagen kreeg ik een kaart van haar, helemaal volgeschreven en begin januari nam ik de tijd om een echte brief naar haar terug te sturen.
Vandaag bracht de postbode de brief die zij had teruggeschreven, op mooi briefpapier. En ik bedacht me hoe fijn het is om in deze tijd waarin alles snel en vluchtig lijkt zoiets kostbaars als een persoonlijke brief te ontvangen.
Ook in de Bijbel staan verschillende brieven en dat is eigenlijk best bijzonder. Een brief is immers vaak alleen bestemd voor de geadresseerde en niet voor iedereen. Een brief schrijven vraagt om aandacht, om tijd en om zorgvuldigheid. Het is daarmee ook een geschenk aan de ander, dat was zo in de tijd dat de Bijbel is ontstaan en dat is nu nog steeds het geval.
Daarom eindig ik deze column met een korte brief aan u, als lezer van deze krant, als een klein cadeautje.
Beste lezer, fijn dat u even de tijd neemt om deze woorden te lezen. Al kennen we elkaar waarschijnlijk niet persoonlijk, toch is het goed op deze manier met elkaar verbonden te zijn. Een soort glimlach op papier, om u vandaag iets goeds te wensen. Een gelukswens, of juist wat kracht, gezondheid of succes. Het is maar net wat u nodig heeft. En misschien kunt u dit vandaag ook toewensen aan iemand in uw omgeving, met een kaartje, via de mail of whatsapp, of wellicht persoonlijk. Zo kan iets van verbinding zichtbaar worden, en kan uw (papieren) glimlach misschien wel iets moois teweeg brengen.
Comments